Okan Bent Önok - Makaleler

 Haftanın Fıkrası: Bir kadın, bebeğini 40 hafta karnında taşısın… fakat nasıl doğurması gerektiğine futbolcular karar versin! Bu bir fıkra değil aslında. Bu bir sistem komedisi. Yani gülmemiz gereken bir trajedi. Karnında 3 kiloluk bir mucizeyi taşıyan bir kadın değil de, 3 kilo beyinle ortalığı velveleye veren topçu tayfası konuşuyor kürsülerde. Mesela kaleci diyor ki: “Normal doğum kadının ruhunu temizler.” Forvet karışıyor: “Yok canım, sezaryen daha sağlıklı, ben anneme sordum.” Orta saha dağıtıyor: “Kadın dediğin acı çeker, yoksa anne olamaz.” Defans, topu bilim insanına vermiyor. Çünkü bilim, onların oyun planında yedek kulübesinde oturuyor. Kadın doğuracak… Ama kararı “el kaldıranlar” verecek. Doğumun nasıl olması gerektiğine, regl izninin kaç gün olacağına, kürtajın caiz mi haram mı olduğuna… Yani kadının kanı, canı, eti, kemiği tartışmaya açık. Ama futbolcunun sakal tıraşı milli meselemiz! Olay sadece futbolcularla da sınırlı değil elbet. Yorumculardan din adamlarına, siyas...

Aynı Filmin Devamı Bu ülkede her şey öylece olup bitmiyor. Görünen neyse, o değil. Görüldüğü gibi değil, gösterildiği gibi de değil. Yaşadıklarımız bazen bir senaryonun sahneleri gibi. Oyuncular değişiyor ama film aynı film. Perdeler açılıyor, ışıklar yanıyor ve biz yine salonda yerimizi alıyoruz. Fark ettiğimizde alkışlamış bile oluyoruz. 2023 seçimlerinde Ümit Özdağ’ın Sinan Oğan’ı cumhurbaşkanı adayı göstermesi, ilk bakışta “muhalif bir çıkış” gibi servis edildi. “Vatanperverlik” ambalajıyla paketlenmişti. Ama bu hamlenin en net sonucu, Erdoğan’ın yeniden seçilmesi için açılan bir yol oldu. Hesap buydu. Hesap tuttu. Oğan ikinci turda Erdoğan’ı desteklediğinde, oyun açığa çıktı. Fakat Özdağ, siyasi pozisyonunu “denge” olarak tanıttı. Oysa o denge, Erdoğan lehine kurulmuş bir teraziydi. Muhalefetin dağılmasında bu ikilinin oynadığı rol, sadece izleyenlerin değil, artık tarih sayfalarının da kayıt altına aldığı bir hamleydi. Bugün geldiğimiz noktada, Ümit Özdağ Silivri’de. ...