Aynı Filmin Devamı






Aynı Filmin Devamı


Bu ülkede her şey öylece olup bitmiyor. Görünen neyse, o değil. Görüldüğü gibi değil, gösterildiği gibi de değil. Yaşadıklarımız bazen bir senaryonun sahneleri gibi. Oyuncular değişiyor ama film aynı film. Perdeler açılıyor, ışıklar yanıyor ve biz yine salonda yerimizi alıyoruz. Fark ettiğimizde alkışlamış bile oluyoruz.


2023 seçimlerinde Ümit Özdağ’ın Sinan Oğan’ı cumhurbaşkanı adayı göstermesi, ilk bakışta “muhalif bir çıkış” gibi servis edildi. “Vatanperverlik” ambalajıyla paketlenmişti. Ama bu hamlenin en net sonucu, Erdoğan’ın yeniden seçilmesi için açılan bir yol oldu. Hesap buydu. Hesap tuttu.


Oğan ikinci turda Erdoğan’ı desteklediğinde, oyun açığa çıktı. Fakat Özdağ, siyasi pozisyonunu “denge” olarak tanıttı. Oysa o denge, Erdoğan lehine kurulmuş bir teraziydi. Muhalefetin dağılmasında bu ikilinin oynadığı rol, sadece izleyenlerin değil, artık tarih sayfalarının da kayıt altına aldığı bir hamleydi.


Bugün geldiğimiz noktada, Ümit Özdağ Silivri’de. Bazıları bunu bir “temizlik operasyonu” olarak okuyor. Oysa bu da filmin bir parçası. Bir göz boyama. “Bakın, dokunuyoruz” mesajı… Ama nereye dokunuyorlar, neyin üstünü örtüyorlar, kimleri aklıyorlar?


Silivri artık bir sembol. Gerçeği konuşanların, sorgulayanların, iktidara yan bakanların uğrak yeri. Ancak bu kez farklı: Kendisini milliyetçi, hatta kimi zaman muhalif olarak tanıtan biri var içeride. Peki neden?


Çünkü bazen birini içeri almak, onu susturmak değil, tam tersine sahneye çıkarmaktır. Onu meşrulaştırmaktır. Onu kahramanlaştırmaktır. Özdağ’a yapılan, belki de bir tür “ödül”dür. Sisteme sadakatinin tescili gibi. “Bak, işini iyi yaptın, şimdi seni muhalefet vitrinine yerleştiriyoruz” mesajı olabilir mi?


Bu ülkede her şey planlıysa ve hiçbir şey tesadüf değilse, o zaman bunu da o bütünlüğün içinde okumak gerekir.


Bugün Özdağ’a sempati duyan bazı muhaliflerin olması şaşırtıcı değil. Çünkü bu filmde roller ustaca yazılmış. Kahramanlar, hainler, kurbanlar ve kurtarıcılar… Her şey yerli yerinde. Ama aslında hikâye başından beri bizim dışımızda yazılıyor. Biz sadece figüranız.


Gerçek muhalefet, sadece koltuk istemez. Gerçek muhalefet, hesaplaşma ister. Hesabı da seçimle değil, gerçek bir yüzleşmeyle sorar. Filmden çıkmak da cesaret ister. Koltuktan vazgeçmek, alkıştan uzak durmak, salonu terk etmek… Belki de gerçek devrim, o salonu terk ettiğimiz gün başlayacak.


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

“Universal Friendship” 🇮🇱

Resim
In today’s globalized world, where divisions based on nationality, religion, and ethnicity often define our interactions, it is crucial to remember the value of human connection beyond such limitations. The statement, “Every Israeli citizen and every person who carries a Jewish identity is my friend,” reflects a personal philosophy that transcends conventional societal boundaries. It advocates for inclusivity, understanding, and the acknowledgment that shared humanity should always come before divisions. At the heart of this belief is the idea that identity, whether national or religious, should not dictate the ability to form friendships or connections. Israel, as a nation, is often seen through a political and historical lens, yet every citizen, regardless of their background, is an individual deserving of respect and friendship. The same holds true for individuals who identify as Jewish. Across the world, Jewish communities have faced persecution, but their resilience and contribut...
Devamı

İntikamı Soğut

Resim
  Aç adamdan savaşçı falan olmaz. Kuru öfkeyle bir yere varamazsın. Önce karnını doyuracaksın, sonra kafanı kaldırıp hesap soracaksın. Para yoksa, hikayen eksik kalır. Paran varsa gücün var, paran varsa ağzından çıkan lafın bile ağır olur. Yoksa ne intikam alabilirsin, ne düşmanından öç. Bedavacı adamın kini de, öfkesi de yavan olur. Kuru gürültü işte, kim sallayacak? Bak açık konuşalım, bu işin sırrı ekonomi. Paran cepteyse hayat senin sahnen, intikamın da tadı var. Ama cebin delikse? Hangi düşman seni takacak? Karnını doyuramayan adamın planı mı olur? Bugün aç kalmamak için mücadele ederken, öç almaya vakti mi var? Abi, önce ekonomi, önce para. Paran varsa, o zaman anasından danasına kadar herkesin hesabını sorarsın. Ama yoksa, sadece kendi kendine söylenirsin. Boş adamın öfkesi duvara çarpar. Parayı buldun mu, işte o zaman sahneye çıkarsın. Sabredeceksin, vaktini bekleyeceksin. Para kazanırsan, güç seninle. Düşmanın kim, seni kim ezmeye kalktıysa, hepsi sırayla önüne gelir....
Devamı

Gece ve Adam

Resim
Bir rüyanın kıyısında bekleyen bir adamın hikâyesi bu. Ona ait olmayan rüyaların içinde kaybolmuş, döngüsü kırılmış bir dünyada, kahkahalarla dolu bir sahneye sırtını dönmüş biri… Cesurca özlemiş, hesapsızca yanmış, hatıraların ağırlığını omuzlarında taşımış. Gece, onun sırdaşıydı. Gökyüzüne çizdiği sessiz harfler, yıldızlara anlatılan hikâyeler gibi savrulurdu karanlıkta. Bazı geceler içinden geçen fısıltılar bir rüzgâra dönüşür, bazen de yalnızca bir sükût olup düşerdi dudağından. Kaybolmuş bir rüyanın izinde yürürken, aklının kıyısında tutmaya çalıştığı tek şey onun hatırasıydı. Bir parça aklında, çok parça içinde… İşte en çok da bu yüzden gecelere dargındı. Çünkü gece, içindekileri susturmazdı; aksine daha çok konuştururdu. Gözlerini kapattığında bile kaçamadığı bir yüz, her kapattığında biraz daha silinmesi gerekirken daha da belirginleşen bir siluet… İçine kazınmış bir hikâyenin en derin satırlarını, unutmamak için ezberlemişti adeta. Kahkahalar, mutlu insanların dünyasına aitti....
Devamı