Osmanlı Torunuyum Gerzekliği



Evet, Rusya’da “Ben Çar torunuyum” ya da İtalya’da “Ben Sezar torunuyum” diyenler hakkında muhtemelen bir şeyler duymamışsınızdır böyle bir gerzeklik görüp duyamazsınız. Ancak Türkiye’de, bu absürtlüğü geride bırakacak kadar cesur olan “Ben Osmanlı torunuyum” diyen bir grup insan var. Bu tür iddialar, gerzek kimlik arayışının en komik ve düşündürücü örneklerini sergiliyor.

“Ben Osmanlı torunuyum” diyenlerin aklında ne geçiyor? Osmanlı İmparatorluğu, elbette tarihimizin önemli bir parçası; fakat bu, sıradan bir bireyin kendini bu büyük yapının bir parçası olarak tanımlamasına yeter mi? Cevap belli: Hayır! Bu kişiler, geçmişin görkemiyle kendilerine bir kimlik yaratmaya çalışırken, aslında akıl sağlığından oldukça uzak bir noktada duruyorlar. Gerçek bir Osmanlı torunu olmak, sıradan bir vatandaş için pek de mümkün değil. Osmanlı İmparatorluğu'nun karmaşık yapısı ve çok katmanlı sosyal dinamikleri göz önüne alındığında, "torun" olmak, sadece soy isimlerle değil, aynı zamanda bir dizi sorumluluk ve tarih bilinci ile de alakalıdır.


Bu tür ifadeler, sosyal medyada hızla yayılarak dikkat çekiyor. “Ben Osmanlı torunuyum” demek, aslında “Ben gerzekim!” demekle eşdeğer. Tarihsel bir figürle kendini tanımlamaya çalışmak, bireylerin kendi hayatlarındaki gerçek sorunlardan kaçışıdır. Sosyal medya, bu tür absürt iddiaların anında viral olmasına olanak tanırken, aynı zamanda bireylerin düşünmeden hareket ettiğinin de bir göstergesi. Bu durum, gerzekliğin modern bir versiyonu olarak karşımıza çıkıyor. 

Gerzekçe Kimlik Arayışı

“Ben Osmanlı torunuyum” diyenlerin neden böyle bir kimlik arayışına girdiklerini düşünmek bile komik. Geçmişin görkemini özümsemek, ancak bu durumu sorgulamadan geçmez. Bu tür ifadeler, gerzekliğin zirve yaptığı anlar olarak tarihe geçiyor. Kendinizi Osmanlı torunu olarak tanımlamak, geçmişin kalıntılarıyla bugünü bağdaştırmanın bir yolu değildir; aksine, kendi kimliğinizi ne kadar kaybettiğinizi gösterir. 

Osmanlı torunluğu, aslında bir gurur kaynağı olarak algılanabilir, ancak gerçekte, bu tür bir iddia, bir anlamda tarihsel bir maskeye bürünme çabasıdır. Kendi potansiyelini keşfetmekten vazgeçip, geçmişin yüceliğiyle kendini tanımlamak, bireylerin günümüz sorunlarıyla yüzleşmekten kaçınmasına neden oluyor. Bu da gerzekliğin bir başka boyutudur: Kendi gerçekliğinden kaçan bir birey, tarihin romantize edilmiş hikayelerine sığınarak bir tür rahatlama sağlamaya çalışıyor.

 Gerzekliğin Komik Yüzü

 “Ben Osmanlı torunuyum” demek, yalnızca bir komedi unsuru taşımakla kalmaz; aynı zamanda gerzek kimlik arayışının en çarpıcı örneklerinden biridir. Bu tür ifadeler, bireylerin hem kendi kimliklerini sorguladıklarını hem de geçmişin yüceliğinde kaybolmuş durumlarını gözler önüne seriyor. Gerçek kimliğimizi bulmak, geçmişe sığınmaktan çok daha anlamlıdır. Unutmayalım ki, tarihin gölgesinde kaybolmak yerine kendi ışığımızı bulmak her zaman daha değerlidir!

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

“Universal Friendship” 🇮🇱

Resim
In today’s globalized world, where divisions based on nationality, religion, and ethnicity often define our interactions, it is crucial to remember the value of human connection beyond such limitations. The statement, “Every Israeli citizen and every person who carries a Jewish identity is my friend,” reflects a personal philosophy that transcends conventional societal boundaries. It advocates for inclusivity, understanding, and the acknowledgment that shared humanity should always come before divisions. At the heart of this belief is the idea that identity, whether national or religious, should not dictate the ability to form friendships or connections. Israel, as a nation, is often seen through a political and historical lens, yet every citizen, regardless of their background, is an individual deserving of respect and friendship. The same holds true for individuals who identify as Jewish. Across the world, Jewish communities have faced persecution, but their resilience and contribut...
Devamı

İntikamı Soğut

Resim
  Aç adamdan savaşçı falan olmaz. Kuru öfkeyle bir yere varamazsın. Önce karnını doyuracaksın, sonra kafanı kaldırıp hesap soracaksın. Para yoksa, hikayen eksik kalır. Paran varsa gücün var, paran varsa ağzından çıkan lafın bile ağır olur. Yoksa ne intikam alabilirsin, ne düşmanından öç. Bedavacı adamın kini de, öfkesi de yavan olur. Kuru gürültü işte, kim sallayacak? Bak açık konuşalım, bu işin sırrı ekonomi. Paran cepteyse hayat senin sahnen, intikamın da tadı var. Ama cebin delikse? Hangi düşman seni takacak? Karnını doyuramayan adamın planı mı olur? Bugün aç kalmamak için mücadele ederken, öç almaya vakti mi var? Abi, önce ekonomi, önce para. Paran varsa, o zaman anasından danasına kadar herkesin hesabını sorarsın. Ama yoksa, sadece kendi kendine söylenirsin. Boş adamın öfkesi duvara çarpar. Parayı buldun mu, işte o zaman sahneye çıkarsın. Sabredeceksin, vaktini bekleyeceksin. Para kazanırsan, güç seninle. Düşmanın kim, seni kim ezmeye kalktıysa, hepsi sırayla önüne gelir....
Devamı

Gece ve Adam

Resim
Bir rüyanın kıyısında bekleyen bir adamın hikâyesi bu. Ona ait olmayan rüyaların içinde kaybolmuş, döngüsü kırılmış bir dünyada, kahkahalarla dolu bir sahneye sırtını dönmüş biri… Cesurca özlemiş, hesapsızca yanmış, hatıraların ağırlığını omuzlarında taşımış. Gece, onun sırdaşıydı. Gökyüzüne çizdiği sessiz harfler, yıldızlara anlatılan hikâyeler gibi savrulurdu karanlıkta. Bazı geceler içinden geçen fısıltılar bir rüzgâra dönüşür, bazen de yalnızca bir sükût olup düşerdi dudağından. Kaybolmuş bir rüyanın izinde yürürken, aklının kıyısında tutmaya çalıştığı tek şey onun hatırasıydı. Bir parça aklında, çok parça içinde… İşte en çok da bu yüzden gecelere dargındı. Çünkü gece, içindekileri susturmazdı; aksine daha çok konuştururdu. Gözlerini kapattığında bile kaçamadığı bir yüz, her kapattığında biraz daha silinmesi gerekirken daha da belirginleşen bir siluet… İçine kazınmış bir hikâyenin en derin satırlarını, unutmamak için ezberlemişti adeta. Kahkahalar, mutlu insanların dünyasına aitti....
Devamı