İkiyüzlülük

 Görgü, çevre, kalite, zenginlik ve statüko meraklısı kadınlar var ya, sorsan “benim için önemli değil” derler ama aslında iki yüzlü oldukları apaçık. Kremalı pastaya kendilerini satarlar, hiç çekinmeden. Yanlarında ünvanlı adamlar olmasını isterler; bu sayede kendilerini elit gösterme çabası içine girerler. Ezikliklerini böylece kapattıklarını sanıyorlar, kör dıygularını bastırdıklarını düşünerek. İki paralık insanları gözlerinde yüceltmeyi seviyorlar, çünkü onların varlığı, kendilerine bir değer katıyormuş gibi geliyor.

Ünvanlı adamlar, bu kadınlar için bir tür statü sembolü. Onlar istiyor ki, bu adamların yanında yer alarak kendilerini de bir yerlere koysunlar. Açlıktan nefesleri koksada, sahte bir dünyada yaşıyorlar. O kadar çok paraya, güce ve ünvanlara odaklanmışlar ki, kendi gerçekliklerini unutmuş durumdalar. Başkalarının servetleriyle övünmekte çekinmiyorlar, bu da onların ruhlarının satılık olduğunu gösteriyor. Kendilerini bu şekilde değersizleştiriyorlar ama bunu fark etmiyorlar.

Bu kadınlar, başkalarının başarılarıyla havalı bir hayat yaşadıklarını düşünerek, içlerindeki boşluğu kapatmaya çalışıyorlar. Oysa bu, geçici bir tatmin sağlıyor. Gerçek hayatta, o ünvanlı adamların yanındayken bile, içten içe hissettikleri o eksiklik her zaman peşlerini bırakmıyor. Etrafa bakınca, kendi hayatlarında bir şey başaramadıkları için, başkalarının parasıyla ve başarılarıyla övünmekten başka çareleri kalmıyor.

Bu tür kadınların dünyasında gerçek dostluk, samimiyet ya da gerçek bir mutluluk aramak, tam bir fantezi. Her şey bir gösteri, bir sahne oyunu. O maske düştüğünde, geriye sadece o sahte yaşam kalacak. Gerçek zenginlik, başkalarının parasıyla değil, kendi ruhsal derinlikleriyle ve samimiyetleriyle ilgilidir. Ama ne yazık ki, bunu anlamaktan çok uzaklar. Kendi değerlerini bulamadan, ruhları her zaman satılık kalacak.

Ve son olarak, çok vapurun baktığı limanda bekleyen orospular gibi, bu kadınlar da kendi gerçekliklerinden uzakta, sahte parıltılarda kaybolmuş durumdalar.