Çocukların Çığlıkları

 İzmir’de AIDS’e yakalanan 13 yaşındaki bir kız çocuğunun hayatını kaybetmesi, bu ülkenin nasıl bir çürümüşlük içinde olduğunu bir kez daha gözler önüne seriyor. İktidarın, bu acı gerçeği bile görmemesi ve yaşananlara kayıtsız kalması, her geçen gün daha fazla çocuğun bu pis düzenin kurbanı olmasına neden oluyor. O 13 yaşındaki çocuk, sadece kendi acısını değil, bu ülkenin yönetimindeki vicdansızlık ve acizliği simgeliyor. O çocukların ölümüne göz yuman, istismara uğramalarına sessiz kalan her yöneticiye “LANET OLSUN!”

Siz , iktidarsınız! Ama ne yazık ki, çocukların acılarına bile gözlerinizi kapatıyorsunuz. O 13 yaşındaki kız çocuğunun AIDS yüzünden ölümünü görmeyenler, halkın acılarına nasıl göz yumar? O çocuk sadece bir istatistik değil; her birinin arkasında bir yaşam, bir hayal, bir gelecek vardı. Ama bu ülkenin yöneticileri, o çocukların hayatlarını hiçe sayarak, sadece çıkarlarını düşünüyor. Bu, bir devletin, bir hükümetin en büyük ihaneti değilse nedir? Çocukların ölümleri, yoksulluğu, travmaları bunların umurunda değil. Çünkü çocukların acılarına kayıtsız kalan bu iktidar, kendi egolarını ve çıkarlarını kollamaktan başka hiçbir şeyle ilgilenmiyor.

Bugün çocuklar ölüyor, sokaklarda açlık ve yoksulluk kol geziyor, hayvanlar acımasızca öldürülüyor, halk çaresiz bırakılıyor ve iktidar her geçen gün daha fazla bu karanlık düzenin içinde sıkışıp kalıyor. Ama siz sadece bu düzeni daha da derinleştiriyorsunuz. Çocukların ölümüne, travmalarına, vicdan yoksunluğuna göz yumanlar, bu ülkenin en büyük kanseridir. Onların acıları sizin çıkarlarınıza engel teşkil etmiyor. Çünkü sizin gözünüzde o çocuklar sadece birer rakam, birer istatistik. Ama ne zaman onlar haklarını talep ettiğinde, ne zaman gerçek anlamda bir şeyler almak istediklerinde, sizi savunmayan bir hükümet var. İşte o zaman hepiniz susuyorsunuz. Acı, sadece büyük laf ve boş bir söylem olarak kaldı sizin için.

Çocuklar, bu ülkenin geleceğidir. Ama siz, geleceği göz göre göre karartıyorsunuz. İktidar dediğimizde, halkın çıkarlarını koruyan değil, sadece kendi çıkarlarını savunan bir sistemden bahsediyoruz. Çocukların acılarına duyarsız kalan bir iktidarın halkla bir ilgisi olamaz. Bu düzen, sadece çıkarcıların menfaatine işliyor. Oysa bu çocuklar, toplumun savunmasız bireyleri. Bu çocuklar, sizin umursamadığınız hayatlar. Ama bir gün, o çocuklar bu sistemin göğsüne vurarak bu zulmü unutmayacak. Her acı bir gün intikamını alır!

Ve iktidar dediğimizde, aslında halkını görmeyen, anlamayan ve dinlemeyen bir yönetim anlayışından söz ediyoruz. Çocukların yoksulluğunu, istismarını, açlıklarını görmemenin bedelini ödeyeceksiniz. O bedeli ancak halkınızın çığlıklarıyla ödeyeceksiniz. Ama bununla birlikte, bu düzenin gerçekten yıkılmayı hak ettiğini kimse unutmasın. Çünkü ne kadar kararmış bir düzen varsa, bir gün o karanlık çökecek ve siz o çürümüş iktidarınızla kaybolacaksınız…

Sizler, bugün bu ülkenin en büyük kanseri haline gelmişken, bir gün çocukların gözlerinden korkarak yok olacaksınız. Onlar travmalarını, acılarını bir gün el birliğiyle intikam olarak geri alacaklar. O yüzden bu ülkenin her bir çocuğunun ölümüne kayıtsız kalan her yöneticiyi lanetle anıyoruz. Çocuklar ölüyor, travmalar büyüyor, siz hala buna göz yumuyorsunuz. Ama artık bir zaman gelecek ki, o çocukların sesinden korkarak, sizler iktidarınızı kaybedeceksiniz. Çünkü bugün yarattığınız zulmün hesabını bir gün soracaklar!