Sabır Tükenirse!!


 Bak şimdi, sevgi dediğin güzel bir şey. Ama sırf seviyor diye birinin sabrını zorlarsan, işler sarpa sarar. İnsanlar sevdiği için fedakârlık yapar, tahammül eder, ama bu tahammül sonsuz değil. Bir yere kadar sabrederler, ondan sonra “SİKER BAYILTIR” kardeşim! Çünkü kimsenin sabrı taş değil. Sürekli denersen, sabır denen şey öyle bir patlar ki, toparlayamazsın.


Birini seviyorsan, onu sınamak yerine ona değer vermen lazım. Ama sen bu sevgiyi sömürmeye kalkarsan, karşı tarafın sabrını çatlatırsın. Ve o sabır çatladığı an, tokadı öyle bir yersin ki, hayat sana ters döner. “Ben ne yaptım ki?” diye bakınırsın ama iş işten geçmiş olur. Çünkü sevgi dediğin şey, sabrı zorlayınca bir yere kadar gider. Ondan sonrası “SİKER BAYILTIR” hikayesi olur.


Hep alıp hiç vermiyorsan, bu oyunun kaybedeni sensin. İnsanlar seni seviyor diye her şeyine göz yummaz. Onların da bir sınırı var. Sürekli dener, sürekli itip çekersen, o sınırı geçersin. Ve geçtikten sonra o insan öyle bir gider ki, arkasında ne sevgi kalır, ne de sana tahammül. İşte o zaman anlarsın ki “SİKER BAYILTIR” lafı boşuna söylenmemiş.


Sevgi dediğin iki taraflı bir oyun, anlıyor musun? Tek taraflı fedakârlık olmaz. Karşı taraf sabırla bekliyorsa, anlayışla yaklaşıyorsa, bunun kıymetini bil. Ama sabrı sınamak? İşte o hataya düştün mü, karşındaki kişi sana öyle bir ders verir ki, ne sevgi kalır, ne dostluk. Ve ders dediğin şey öyle bir ağır olur ki, “SİKER BAYILTIR” noktasına gelir.


Ne yapacaksın? Haddini bileceksin. Seviyorsan, sevdiğin insanın sınırlarını zorlamayacaksın. Çünkü sabır, herkesin taşıyabileceği bir yük değil. Karşındaki insanın değerini bil, onun sevgisine saygı duy. Yoksa sabır biter, sevgiden eser kalmaz, ve o gün geldiğinde bu hikayeyi “SİKER BAYILTIR” diye kapatırsın. İşte bu kadar basit!

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

“Universal Friendship” 🇮🇱

Resim
In today’s globalized world, where divisions based on nationality, religion, and ethnicity often define our interactions, it is crucial to remember the value of human connection beyond such limitations. The statement, “Every Israeli citizen and every person who carries a Jewish identity is my friend,” reflects a personal philosophy that transcends conventional societal boundaries. It advocates for inclusivity, understanding, and the acknowledgment that shared humanity should always come before divisions. At the heart of this belief is the idea that identity, whether national or religious, should not dictate the ability to form friendships or connections. Israel, as a nation, is often seen through a political and historical lens, yet every citizen, regardless of their background, is an individual deserving of respect and friendship. The same holds true for individuals who identify as Jewish. Across the world, Jewish communities have faced persecution, but their resilience and contribut...
Devamı

İntikamı Soğut

Resim
  Aç adamdan savaşçı falan olmaz. Kuru öfkeyle bir yere varamazsın. Önce karnını doyuracaksın, sonra kafanı kaldırıp hesap soracaksın. Para yoksa, hikayen eksik kalır. Paran varsa gücün var, paran varsa ağzından çıkan lafın bile ağır olur. Yoksa ne intikam alabilirsin, ne düşmanından öç. Bedavacı adamın kini de, öfkesi de yavan olur. Kuru gürültü işte, kim sallayacak? Bak açık konuşalım, bu işin sırrı ekonomi. Paran cepteyse hayat senin sahnen, intikamın da tadı var. Ama cebin delikse? Hangi düşman seni takacak? Karnını doyuramayan adamın planı mı olur? Bugün aç kalmamak için mücadele ederken, öç almaya vakti mi var? Abi, önce ekonomi, önce para. Paran varsa, o zaman anasından danasına kadar herkesin hesabını sorarsın. Ama yoksa, sadece kendi kendine söylenirsin. Boş adamın öfkesi duvara çarpar. Parayı buldun mu, işte o zaman sahneye çıkarsın. Sabredeceksin, vaktini bekleyeceksin. Para kazanırsan, güç seninle. Düşmanın kim, seni kim ezmeye kalktıysa, hepsi sırayla önüne gelir....
Devamı

Gece ve Adam

Resim
Bir rüyanın kıyısında bekleyen bir adamın hikâyesi bu. Ona ait olmayan rüyaların içinde kaybolmuş, döngüsü kırılmış bir dünyada, kahkahalarla dolu bir sahneye sırtını dönmüş biri… Cesurca özlemiş, hesapsızca yanmış, hatıraların ağırlığını omuzlarında taşımış. Gece, onun sırdaşıydı. Gökyüzüne çizdiği sessiz harfler, yıldızlara anlatılan hikâyeler gibi savrulurdu karanlıkta. Bazı geceler içinden geçen fısıltılar bir rüzgâra dönüşür, bazen de yalnızca bir sükût olup düşerdi dudağından. Kaybolmuş bir rüyanın izinde yürürken, aklının kıyısında tutmaya çalıştığı tek şey onun hatırasıydı. Bir parça aklında, çok parça içinde… İşte en çok da bu yüzden gecelere dargındı. Çünkü gece, içindekileri susturmazdı; aksine daha çok konuştururdu. Gözlerini kapattığında bile kaçamadığı bir yüz, her kapattığında biraz daha silinmesi gerekirken daha da belirginleşen bir siluet… İçine kazınmış bir hikâyenin en derin satırlarını, unutmamak için ezberlemişti adeta. Kahkahalar, mutlu insanların dünyasına aitti....
Devamı