Atatürkçüyüz


 Tayyip’çi oldunuz…

Menderes’çi oldunuz…

Demirel’ci oldunuz…

Özal’cı oldunuz…

Gülen’ci oldunuz…

Yarın’a Allah kerim…


Haaa biz mi?

Biz hep Atatürk’çü!

Dün, bugün, yarın…




Siyasetin rüzgârı hangi yönden eserse essin, menfaat peşinde olanlar her dönemde yeni bir güç odağının etrafına toplandı. Dün Menderes’e “Demokrasi şehidi” diyenler, bugün onun mirasına bile sahip çıkmıyor. Demirel’i yere göğe sığdıramayanlar, işlerine gelmeyince unuttu. “Özal Türkiye’yi değiştirdi” diyenler, onun adını bile anmıyor artık. Gülen’e “hocaefendi” diye secde edenler, bir gecede onu hain ilan edip geçmişlerini inkâr ettiler.


Ve en son Tayyipçi oldunuz! Davos’ta “one minute” diye bağırınca alkış tuttunuz, “ustalık dönemi” dediniz, “reis” yaptınız. Ona itaat etmeyenleri hain ilan ettiniz. Hukuku, adaleti, demokrasiyi unuttunuz, biat kültürünü benimsediniz. Ama işler kötüye gidince, ekonomi batınca, adalet yok olunca, “kandırıldık” demeye başladınız. Sormazlar mı adama: Aynı hatayı kaç kere yapacaksınız?


Siz güç kimdeyse onun peşine takıldınız. Yarın başkası gelirse onun adını ezberlersiniz. Bugün “Reis” dediğinize, yarın “hain” dersiniz. Düne kadar yere göğe sığdıramadıklarınızı bugün yerin dibine sokarsınız. Sizin için dava, fikir, ilke diye bir şey yok; sadece güç var, çıkar var, menfaat var.


Haaa biz mi?

Biz hep Atatürkçüydük. Dün de öyleydik, bugün de öyleyiz, yarın da öyle olacağız. Çünkü biz kim güçlüyse ona tapınanlardan değiliz. Bizim ilkemiz belli, yolumuz belli: Bağımsız, özgür, demokratik ve laik Türkiye! Kimseye biat etmeyiz, güce göre şekil almayız, menfaatimize göre yön değiştirmeyiz. Biz, Mustafa Kemal’in izinde yürüyenleriz!


Siz yarın kime kapılanacağınızı düşünedurun, biz aynı yolda yürümeye devam edeceğiz!


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

“Universal Friendship” 🇮🇱

Resim
In today’s globalized world, where divisions based on nationality, religion, and ethnicity often define our interactions, it is crucial to remember the value of human connection beyond such limitations. The statement, “Every Israeli citizen and every person who carries a Jewish identity is my friend,” reflects a personal philosophy that transcends conventional societal boundaries. It advocates for inclusivity, understanding, and the acknowledgment that shared humanity should always come before divisions. At the heart of this belief is the idea that identity, whether national or religious, should not dictate the ability to form friendships or connections. Israel, as a nation, is often seen through a political and historical lens, yet every citizen, regardless of their background, is an individual deserving of respect and friendship. The same holds true for individuals who identify as Jewish. Across the world, Jewish communities have faced persecution, but their resilience and contribut...
Devamı

İntikamı Soğut

Resim
  Aç adamdan savaşçı falan olmaz. Kuru öfkeyle bir yere varamazsın. Önce karnını doyuracaksın, sonra kafanı kaldırıp hesap soracaksın. Para yoksa, hikayen eksik kalır. Paran varsa gücün var, paran varsa ağzından çıkan lafın bile ağır olur. Yoksa ne intikam alabilirsin, ne düşmanından öç. Bedavacı adamın kini de, öfkesi de yavan olur. Kuru gürültü işte, kim sallayacak? Bak açık konuşalım, bu işin sırrı ekonomi. Paran cepteyse hayat senin sahnen, intikamın da tadı var. Ama cebin delikse? Hangi düşman seni takacak? Karnını doyuramayan adamın planı mı olur? Bugün aç kalmamak için mücadele ederken, öç almaya vakti mi var? Abi, önce ekonomi, önce para. Paran varsa, o zaman anasından danasına kadar herkesin hesabını sorarsın. Ama yoksa, sadece kendi kendine söylenirsin. Boş adamın öfkesi duvara çarpar. Parayı buldun mu, işte o zaman sahneye çıkarsın. Sabredeceksin, vaktini bekleyeceksin. Para kazanırsan, güç seninle. Düşmanın kim, seni kim ezmeye kalktıysa, hepsi sırayla önüne gelir....
Devamı

Gece ve Adam

Resim
Bir rüyanın kıyısında bekleyen bir adamın hikâyesi bu. Ona ait olmayan rüyaların içinde kaybolmuş, döngüsü kırılmış bir dünyada, kahkahalarla dolu bir sahneye sırtını dönmüş biri… Cesurca özlemiş, hesapsızca yanmış, hatıraların ağırlığını omuzlarında taşımış. Gece, onun sırdaşıydı. Gökyüzüne çizdiği sessiz harfler, yıldızlara anlatılan hikâyeler gibi savrulurdu karanlıkta. Bazı geceler içinden geçen fısıltılar bir rüzgâra dönüşür, bazen de yalnızca bir sükût olup düşerdi dudağından. Kaybolmuş bir rüyanın izinde yürürken, aklının kıyısında tutmaya çalıştığı tek şey onun hatırasıydı. Bir parça aklında, çok parça içinde… İşte en çok da bu yüzden gecelere dargındı. Çünkü gece, içindekileri susturmazdı; aksine daha çok konuştururdu. Gözlerini kapattığında bile kaçamadığı bir yüz, her kapattığında biraz daha silinmesi gerekirken daha da belirginleşen bir siluet… İçine kazınmış bir hikâyenin en derin satırlarını, unutmamak için ezberlemişti adeta. Kahkahalar, mutlu insanların dünyasına aitti....
Devamı