Bu Devlet Kimin


Bu Devlet Kimin?


Halkın mı, çetelerin mi?


Devlet dediğimiz şey nedir?

Halkın güvenliği, refahı, sağlığı ve geleceği için organize olmuş bir sistem mi?

Yoksa ihalelerin arkasına gizlenmiş, tarikatlara maaş bağlayan, köylünün zeytin ağacına bile tahammül edemeyen bir imtiyazlar düzeni mi?


Bu ülkede artık en sade soruları sormak bile isyan sayılıyor.

Ama sormak zorundayız:

Bu devlet gerçekten kimin devleti?


Kepçenin Altındaki Zeytin Ağacı


Bir köylü düşünün… Dededen kalma zeytinlikte ömrünü geçirmiş. Her sabah toprağa selam vererek başlamış güne.

Bir gün geliyor bir kepçeyle karşılaşıyor.

Önce bakıyor… “Herhalde yanlışlık oldu” diyor.

Ama yanlış yok.

Kepçe toprağa, ağaca, köklere değil; insan onuruna saplanıyor.


Çünkü karşısında devlet yok.

Devletin üniformasını giyen ama holdinglere hizmet eden bir düzen var.

Zeytin ağacını korumaya çalışınca “yasa dışı” ilan ediliyor köylü.

Kepçeyi durdurmak isteyen kadınların kolları kırılıyor.


Peki bu devlet, kimin devleti?


SGK Gazeteciye Yok, Tarikata Var


Nihat Genç…

Bu toprakların sesi olmuş bir yazar.

Akciğer kanseriyle boğuşurken üçüncü doz akıllı ilaç için SGK’ya başvurdu.

Ret cevabı aldı.

“Senin ilacın bu halkın vergileriyle karşılanamaz” dediler adeta.


Ama aynı devlet, tarikat yurtlarına bütçeyi sonuna kadar açıyor.

Şeyhlerin Mercedes’i, lüks sarayları, özel hastane imkanları vergilerimizle finanse ediliyor.


Adalet burada yok!

Vicdan, bu dosyalarda ölmüş!


Otelde Yanan Çocuklar


Hatırlayın…

Bazı çocuklar otellerde diri diri yandı.

Turizm Bakanı, bu trajediden günler sonra lüks yatında tatiline devam ediyordu.

İstifa? Yok.

Soruşturma? Yok.

Devlet? O da yok!


Çocuklar yanarken, devlet otelin sahibinin devleti oldu.

Yangını değil, haberi susturdular.

Ailelerin acısını değil, otelin itibarını düşündüler.


Bir daha soralım:

Bu devlet gerçekten kimin devleti?


Bürokrat Çeteleri: Halkı Unutanlar


Bugün kamu kurumlarının çoğunda halktan kopmuş, halkı tehdit gören, halkı küçümseyen bir üst sınıf oluştu.

Adlarına “bürokrat” deniyor ama aslında çeteleşmiş yapılardan farksız.

Yalakalıkla pozisyon kazanıyorlar, ihaleleri paylaşıyorlar, birbirlerinin dosyalarını temizliyorlar.


Gerçek memur, dürüst kamu görevlisi ya susturuluyor ya da sistem dışına atılıyor.

Çünkü dürüstlüğün bu düzende yeri yok.


Adalet Yoksa Devlet De Yoktur


Bir annenin gözyaşları dökülüyor.

Ahmet Minguzi’nin davasında hakikat arıyor.

Bir evladın neden katledildiğini soruyor.

Ve devlet bu soruyu cevapsız bırakıyor.


Halk sokakta coplanırken, hırsızlar ekranlarda gülümsüyor.

Ölen garibana adalet yok ama ihaleyi alan müteahhide sonsuz tolerans var.


Devlet artık halkına sırt çevirmişse, o artık devlet değil; baskı aygıtıdır.


Kim Bu Devletin Sahibi?


Devleti kim temsil eder?

Saraylarda yaşayanlar mı?

Yoksa okulun önünde bekleyen emekli öğretmen mi?


Devlet dediğimiz şey artık, evine ekmek götüremeyen baba için sadece bir vergi dairesi.

Hasta için sadece bir “katılım payı” kesintisi.

Çiftçi için sadece bir “ruhsat engeli.”

Gazeteci için sadece bir “soruşturma.”


Ama tarikatlar için bir cennet.

Yandaşlar için bir rant deposu.

İhale ağaları için bir kazanç kapısı.


Susmayacağız!


Bu yazı bir isyan değil.

Bu yazı bir hatırlatma:

Devlet halkındır.

Devlet zeytin ağacının köklerindedir.

Devlet yangında ölen çocukların düşlerinde, annelerinin feryadındadır.

Devlet, gazeteciye nefes aldıran ilaçta, köylünün toprağında, öğretmenin sınıfındadır.


Ama şu an devlet buralarda değil.

Devlet yok.

Yerine başka bir yapı oturmuş durumda.


Ve biz artık susmayacağız.


✍ Yazıyor: Okan Bent Önok


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

“Universal Friendship” 🇮🇱

Resim
In today’s globalized world, where divisions based on nationality, religion, and ethnicity often define our interactions, it is crucial to remember the value of human connection beyond such limitations. The statement, “Every Israeli citizen and every person who carries a Jewish identity is my friend,” reflects a personal philosophy that transcends conventional societal boundaries. It advocates for inclusivity, understanding, and the acknowledgment that shared humanity should always come before divisions. At the heart of this belief is the idea that identity, whether national or religious, should not dictate the ability to form friendships or connections. Israel, as a nation, is often seen through a political and historical lens, yet every citizen, regardless of their background, is an individual deserving of respect and friendship. The same holds true for individuals who identify as Jewish. Across the world, Jewish communities have faced persecution, but their resilience and contribut...
Devamı

İntikamı Soğut

Resim
  Aç adamdan savaşçı falan olmaz. Kuru öfkeyle bir yere varamazsın. Önce karnını doyuracaksın, sonra kafanı kaldırıp hesap soracaksın. Para yoksa, hikayen eksik kalır. Paran varsa gücün var, paran varsa ağzından çıkan lafın bile ağır olur. Yoksa ne intikam alabilirsin, ne düşmanından öç. Bedavacı adamın kini de, öfkesi de yavan olur. Kuru gürültü işte, kim sallayacak? Bak açık konuşalım, bu işin sırrı ekonomi. Paran cepteyse hayat senin sahnen, intikamın da tadı var. Ama cebin delikse? Hangi düşman seni takacak? Karnını doyuramayan adamın planı mı olur? Bugün aç kalmamak için mücadele ederken, öç almaya vakti mi var? Abi, önce ekonomi, önce para. Paran varsa, o zaman anasından danasına kadar herkesin hesabını sorarsın. Ama yoksa, sadece kendi kendine söylenirsin. Boş adamın öfkesi duvara çarpar. Parayı buldun mu, işte o zaman sahneye çıkarsın. Sabredeceksin, vaktini bekleyeceksin. Para kazanırsan, güç seninle. Düşmanın kim, seni kim ezmeye kalktıysa, hepsi sırayla önüne gelir....
Devamı

Gece ve Adam

Resim
Bir rüyanın kıyısında bekleyen bir adamın hikâyesi bu. Ona ait olmayan rüyaların içinde kaybolmuş, döngüsü kırılmış bir dünyada, kahkahalarla dolu bir sahneye sırtını dönmüş biri… Cesurca özlemiş, hesapsızca yanmış, hatıraların ağırlığını omuzlarında taşımış. Gece, onun sırdaşıydı. Gökyüzüne çizdiği sessiz harfler, yıldızlara anlatılan hikâyeler gibi savrulurdu karanlıkta. Bazı geceler içinden geçen fısıltılar bir rüzgâra dönüşür, bazen de yalnızca bir sükût olup düşerdi dudağından. Kaybolmuş bir rüyanın izinde yürürken, aklının kıyısında tutmaya çalıştığı tek şey onun hatırasıydı. Bir parça aklında, çok parça içinde… İşte en çok da bu yüzden gecelere dargındı. Çünkü gece, içindekileri susturmazdı; aksine daha çok konuştururdu. Gözlerini kapattığında bile kaçamadığı bir yüz, her kapattığında biraz daha silinmesi gerekirken daha da belirginleşen bir siluet… İçine kazınmış bir hikâyenin en derin satırlarını, unutmamak için ezberlemişti adeta. Kahkahalar, mutlu insanların dünyasına aitti....
Devamı