İnsan İnsana Şifa


 Dokunulmanın ne kadar önemli olduğunu unuttuk, ancak hayatta kalmak için buna ihtiyacımız var. Modern zamanlar bizden en önce temas etme yetimizi aldı. Parmak uçlarımızla sadece telefon ekranlarına dokunur olduk ama bir başkasının eline, omzuna, kalbine değmekten korkar hâle geldik. Kalabalıklar içinde yaşıyor, ama giderek yalnızlaşıyoruz. Sanki her temas bir tehdit, her yakınlık bir yük gibi algılanıyor. Oysa insan, insanla tamam olur.


Bilemezsin sevginin insanı deli eden tadını… Çünkü biz artık sevmeyi de unutuyoruz. Sevgi, birilerinin sandığı gibi sadece romantik bir duygu değil. Sevgi, bir annenin çocuğuna gece uykusuz bakışı; yaşlı bir babanın oğlunun yanağına düşen gözyaşıdır. Sevgi, bazen ekmeğini paylaşmaktır, bazen de bir kelimeyle moral olmaktır. Ama en çok da bir elin diğerine değmesinde gizlidir.


İnsan en çok temasla büyür. Sarılınca hafifler, öpülünce iyileşir, birinin sıcak avucunda güven bulur. Dokunmak, yalnızca fiziksel bir eylem değildir; ruhun başka bir ruha uzanmasıdır. Ama işte biz bunu kaybettik. Göz göze gelmekten çekiniyoruz. Omuzumuza uzanan bir eli hemen geri itiyoruz. Çünkü alışmadık, çünkü korkuyoruz. Oysa en çok da buna ihtiyacımız var. Bir sıcaklığa, bir “ben buradayım” diyen ele…


Bu yüzden sana biraz umut gönderdim. Belki bu yazı birinin kalbine dokunur. Belki birinin içine ışık düşer. Belki biri bu satırları okurken kendini yalnız hissetmediğini fark eder. Belki de bir sabah uyanır ve hiçbir sebep yokken tebessüm eder.


Yüzünde güller açsın diye yazdım bu satırları… Çünkü her insan, en az bir çiçek kadar değerlidir. Her insan, biraz sevgiyle yeşerir, biraz şefkatle çiçek açar. Umut, işte tam da budur. Toprağın içindeki o minicik yaşam kıvılcımıdır. Henüz filizlenmemiş ama orada olduğunu bildiğimiz hayat vaadidir.


Belki her şey kötü gidiyor, belki yorgunsun, belki kırılmışsın. Ama unutma: Bir sarılış, bir gülümseme, bir “seni anlıyorum” sözü seni yeniden inşa edebilir. Kalbinin enkazını kaldırabilir.


Çünkü insan, insana iyi gelir. Çünkü biz temas ederek iyileşiriz. Sevgiyle yaşar, umutla direniriz. Ve bir gün, biri gerçekten kalbimize dokunduğunda, yüzümüzde güller açar.

#dokunmak

#sevgi

#umut

#insanlık

#kalbeDokun

#yalnızlık

#gönüldenGönüle

#sarılmakİyileştirir

#ruhsalŞifa

#yüzündeGüllerAçsın

#iyilikBulaşıcıdır

#hisset

#temasEt

#duygular

#insanİnsanaŞifadır

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

“Universal Friendship” 🇮🇱

Resim
In today’s globalized world, where divisions based on nationality, religion, and ethnicity often define our interactions, it is crucial to remember the value of human connection beyond such limitations. The statement, “Every Israeli citizen and every person who carries a Jewish identity is my friend,” reflects a personal philosophy that transcends conventional societal boundaries. It advocates for inclusivity, understanding, and the acknowledgment that shared humanity should always come before divisions. At the heart of this belief is the idea that identity, whether national or religious, should not dictate the ability to form friendships or connections. Israel, as a nation, is often seen through a political and historical lens, yet every citizen, regardless of their background, is an individual deserving of respect and friendship. The same holds true for individuals who identify as Jewish. Across the world, Jewish communities have faced persecution, but their resilience and contribut...
Devamı

İntikamı Soğut

Resim
  Aç adamdan savaşçı falan olmaz. Kuru öfkeyle bir yere varamazsın. Önce karnını doyuracaksın, sonra kafanı kaldırıp hesap soracaksın. Para yoksa, hikayen eksik kalır. Paran varsa gücün var, paran varsa ağzından çıkan lafın bile ağır olur. Yoksa ne intikam alabilirsin, ne düşmanından öç. Bedavacı adamın kini de, öfkesi de yavan olur. Kuru gürültü işte, kim sallayacak? Bak açık konuşalım, bu işin sırrı ekonomi. Paran cepteyse hayat senin sahnen, intikamın da tadı var. Ama cebin delikse? Hangi düşman seni takacak? Karnını doyuramayan adamın planı mı olur? Bugün aç kalmamak için mücadele ederken, öç almaya vakti mi var? Abi, önce ekonomi, önce para. Paran varsa, o zaman anasından danasına kadar herkesin hesabını sorarsın. Ama yoksa, sadece kendi kendine söylenirsin. Boş adamın öfkesi duvara çarpar. Parayı buldun mu, işte o zaman sahneye çıkarsın. Sabredeceksin, vaktini bekleyeceksin. Para kazanırsan, güç seninle. Düşmanın kim, seni kim ezmeye kalktıysa, hepsi sırayla önüne gelir....
Devamı

Gece ve Adam

Resim
Bir rüyanın kıyısında bekleyen bir adamın hikâyesi bu. Ona ait olmayan rüyaların içinde kaybolmuş, döngüsü kırılmış bir dünyada, kahkahalarla dolu bir sahneye sırtını dönmüş biri… Cesurca özlemiş, hesapsızca yanmış, hatıraların ağırlığını omuzlarında taşımış. Gece, onun sırdaşıydı. Gökyüzüne çizdiği sessiz harfler, yıldızlara anlatılan hikâyeler gibi savrulurdu karanlıkta. Bazı geceler içinden geçen fısıltılar bir rüzgâra dönüşür, bazen de yalnızca bir sükût olup düşerdi dudağından. Kaybolmuş bir rüyanın izinde yürürken, aklının kıyısında tutmaya çalıştığı tek şey onun hatırasıydı. Bir parça aklında, çok parça içinde… İşte en çok da bu yüzden gecelere dargındı. Çünkü gece, içindekileri susturmazdı; aksine daha çok konuştururdu. Gözlerini kapattığında bile kaçamadığı bir yüz, her kapattığında biraz daha silinmesi gerekirken daha da belirginleşen bir siluet… İçine kazınmış bir hikâyenin en derin satırlarını, unutmamak için ezberlemişti adeta. Kahkahalar, mutlu insanların dünyasına aitti....
Devamı