Yozlaşmanın Yayılımı

Çürüme: Sessiz Çöküşün Anatomisi Artık net bir gerçek var: İnsan, patatesten farklı değil. Neden mi? Anlatayım. Bir kasa patatesin içinde tek bir çürük varsa, diğerlerini de kaçınılmaz olarak çürütür. İnsan da böyle; yozlaşmış bir yapı içinde, bozulma hızla yayılır. Patatesten farkımız ne? Hep aynı soruyu sordum kendime: Bir kişi bir ülkeye nasıl bu kadar zarar verebilir? Yanıt açık: Biz, hızlı çürüme konusunda patatesten daha yetenekliyiz. Sessizce, görünmeden, adım adım. AKP iktidarı, bu çürümenin en bariz örneği. Yolsuzluk, rüşvet ve adam kayırma, sistemin her köşesine işlemiş durumda. Ülke, menfaat peşinde koşanların elinde eriyor. Kamuda çalışan binlerce insan var; her biri dev bir makinenin dişlileri. Dişlilerden biri veya birkaçı yanlış emre direnebilse, yani çürümeseler, makine durur. Ama kimse "Beni çürütemezsiniz!" diyemiyor. Aksine, herkes işini kaybetme korkusuyla susuyor. AKP döneminde bu korku daha da derinleşti. Liyakat yerini sadakate bırakmış durumda. Fakat sen, kim olduğunu unutma. Yargı mensubu, vali, öğretmen, doktor, din görevlisi, emniyet mensubu... Hepsi bir arada, aynı çürümüş sistemin içinde yavaş yavaş kayboluyor. *Belki de sen de... AKP'nin devlet kurumlarına müdahalesiyle adalet, eğitim ve güvenlik gibi temel yapı taşları çürümeye başladı. Oysa bu insanlar, askerdeyken ölse şehit olurlar. Ancak şimdi işini kaybetme korkusu onları esir almış durumda. *Kaybetme korkusu seni de mi sardı? AKP iktidarı altında, koca bir ülke uçuruma sürüklenirken, koskoca kamu aç kalma korkusuyla susuyor. Oysa çok yakında aç kalacakları bir vatanları bile olmayacak. Farkında mısın? Bir yargı mensubu birilerinin isteği doğrultusunda karar verebilir mi? Bir arşiv memuru sahte evrak düzenleyebilir mi? Bir emniyet mensubu hırsızla işbirliği yapabilir mi? Bir kamu çalışanı yanlış emri uygulayabilir mi? AKP döneminde bunların hepsi mümkün oldu, çünkü çürüme her yere sızdı. Sen bu soruların neresindesin? İnsan, gerçekten patatesten bile hızlı çürüyor mu? Sessizce, hissettirmeden, sinsice... AKP'nin yönettiği sistemde herkesin çürüdüğünü görüyoruz. Çürümüş insanlarla yola devam edilebilir mi? Peki ya senin yolun nerede? Çürümüş bir patatesi çöpe atmak kolaydır, ama bunca çürümüş insanı nereye atacağız? Din, iman, milliyetçilik... AKP'nin sıklıkla kullandığı bu kavramlar, çürümeyi temizleyebilir mi? AKP, dini ve milliyetçiliği siyasi bir silah haline getirdi. Ama bu parfümler çürümenin kokusunu daha da yaymaktan başka bir işe yaramıyor. Dünyaya adını yolsuzluk ve rüşvetle duyuran bir sistem, bu çürümeden utanır mı? *Sen? Sen hala susacak mısın?*

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

“Universal Friendship” 🇮🇱

Resim
In today’s globalized world, where divisions based on nationality, religion, and ethnicity often define our interactions, it is crucial to remember the value of human connection beyond such limitations. The statement, “Every Israeli citizen and every person who carries a Jewish identity is my friend,” reflects a personal philosophy that transcends conventional societal boundaries. It advocates for inclusivity, understanding, and the acknowledgment that shared humanity should always come before divisions. At the heart of this belief is the idea that identity, whether national or religious, should not dictate the ability to form friendships or connections. Israel, as a nation, is often seen through a political and historical lens, yet every citizen, regardless of their background, is an individual deserving of respect and friendship. The same holds true for individuals who identify as Jewish. Across the world, Jewish communities have faced persecution, but their resilience and contribut...
Devamı

İntikamı Soğut

Resim
  Aç adamdan savaşçı falan olmaz. Kuru öfkeyle bir yere varamazsın. Önce karnını doyuracaksın, sonra kafanı kaldırıp hesap soracaksın. Para yoksa, hikayen eksik kalır. Paran varsa gücün var, paran varsa ağzından çıkan lafın bile ağır olur. Yoksa ne intikam alabilirsin, ne düşmanından öç. Bedavacı adamın kini de, öfkesi de yavan olur. Kuru gürültü işte, kim sallayacak? Bak açık konuşalım, bu işin sırrı ekonomi. Paran cepteyse hayat senin sahnen, intikamın da tadı var. Ama cebin delikse? Hangi düşman seni takacak? Karnını doyuramayan adamın planı mı olur? Bugün aç kalmamak için mücadele ederken, öç almaya vakti mi var? Abi, önce ekonomi, önce para. Paran varsa, o zaman anasından danasına kadar herkesin hesabını sorarsın. Ama yoksa, sadece kendi kendine söylenirsin. Boş adamın öfkesi duvara çarpar. Parayı buldun mu, işte o zaman sahneye çıkarsın. Sabredeceksin, vaktini bekleyeceksin. Para kazanırsan, güç seninle. Düşmanın kim, seni kim ezmeye kalktıysa, hepsi sırayla önüne gelir....
Devamı

Gece ve Adam

Resim
Bir rüyanın kıyısında bekleyen bir adamın hikâyesi bu. Ona ait olmayan rüyaların içinde kaybolmuş, döngüsü kırılmış bir dünyada, kahkahalarla dolu bir sahneye sırtını dönmüş biri… Cesurca özlemiş, hesapsızca yanmış, hatıraların ağırlığını omuzlarında taşımış. Gece, onun sırdaşıydı. Gökyüzüne çizdiği sessiz harfler, yıldızlara anlatılan hikâyeler gibi savrulurdu karanlıkta. Bazı geceler içinden geçen fısıltılar bir rüzgâra dönüşür, bazen de yalnızca bir sükût olup düşerdi dudağından. Kaybolmuş bir rüyanın izinde yürürken, aklının kıyısında tutmaya çalıştığı tek şey onun hatırasıydı. Bir parça aklında, çok parça içinde… İşte en çok da bu yüzden gecelere dargındı. Çünkü gece, içindekileri susturmazdı; aksine daha çok konuştururdu. Gözlerini kapattığında bile kaçamadığı bir yüz, her kapattığında biraz daha silinmesi gerekirken daha da belirginleşen bir siluet… İçine kazınmış bir hikâyenin en derin satırlarını, unutmamak için ezberlemişti adeta. Kahkahalar, mutlu insanların dünyasına aitti....
Devamı