Rakı Masasında Deniz Olsam
Yorgunluk çökmüş üstüme, gün batımları desen bi başka koyuyo adama. O rüzgar var ya, yüzüne vurur, denizin kokusu burnunda, ha bi de rakının keyfi, değme keyfine! Aldın mı eline bi duble, içinden “hayat işte” dersin, başka da bi şey gelmez aklına.
Çekersin bi yudum, şöyle keyfine vararak, bakarsın uzaklara. Eski bi şarkı açarsın, hani içini cız ettiren, geçmişi hatırlatanlardan. O an var ya, efkarın kralı çöker üstüne, bi özlem, bi hasret alır başını gider. İçindeki yangın büyür de büyür, ama ne fayda… Maviliklere bakarsın, belki bi çıkış ararsın, belki bi umut, ama o mavilik de boş, senin kafan da. Rakının keyfi başka tabii, susarsın bi süre, içindeki fırtına diner mi dinmez mi bilinmez.
Küfürler başlar sonra, içinden savurur durursun. Gerisi boş zaten, kelimeler tükenir, boğazına düğümlenir, lal olursun. Özlem desen, o mavilikle birleşip boğar adamı. “Özlem mavisi” diyorlar ya, işte o maviye dalarsın, kaybolursun ama bi bok bulamazsın. Sessizlikte bi rakı daha çekersin, keyfine keyif katarsın. Dünya dönsün bakalım amına koyum.

 
 
 
Yorumlar
Yorum Gönder