Yokuşun İnişi


 Okan Bent diyorumki, “Yokuşun inişi,amın genişi ” diye bi tabir var ya, işte o öyle sandığın kadar kolay bi iş değil. Millet hep “yokuş aşağı inmek kolay” der, ama bak bi de orda ne halt oluyo. İnişin tadını çıkartırım sanırsın, öylece süzülücem, yol beni götürür sanarsın. Ama zannedersin. Asıl mesele, yokuşun inişi diye baktığın yerin seni nereye sürüklediği. İnişin kendi içinde bi boşvermişliği var. Her şey kolay gelir ya hani, bi salıyosun kendini, ama o salışın nereye varır? İşte orasını kimse düşünmüyo. Yokuşu çıktığın kadar dikkatli inmen gerekir, yoksa freni patlamış kamyon gibi savrulur gidersin. O rahatlığın bi bedeli var yiğen, işin sonunda o bedeli ödeyecek olan da sensin. Ha, düşünmeden inişin tadını çıkarayım dersen, sonunda bi bakmışsın duvara toslamışsın.

Amma velakin “amın genişi” diye baktığımızda, o tabir var ya, halkın dilinde dolanır, aslında bi boşluk, bi genişlik anlatır. Hayatta her şeyi boş vermişlik hali. Ne dert var, ne tasa. Her şeyin içine bi rahatlık sinmiş, umursamazsın. Ne olacaksa olsun, bi genişlik hâkim olmuş. Ama işte o genişlik de bi yere kadar fayda sağlar. Fazla genişleyen her şey zamanla kontrolsüz olur, bi bakmışsın o genişliğin altında kaybolmuşsun. Genişliğin verdiği rahatlık başta tatlı gelir, her şeyi koyverirsin, ama o da bi yerde seni boğar. Bi şeylerin fazlası zarardır misali. Kontrollü bi genişlik başka tabi, ama ipin ucu kaçtı mı işler değişir. Anlarsın ki, “amın genişi” lafı sadece umursamazlığı değil, aynı zamanda o genişliğin getirdiği tehlikeyi de fısıldar.


Okan Bent olarak diyom ki, yokuşun inişi de, amın genişi de bi yerden sonra sorumluluk getirir. Her şeyin bi dozu var, sınırı var. O sınırı bilmeden hareket edersen, bi bakmışsın iplerin elinden kaçmış, savrulmuşsun. Ha, ama ipin ucu senin elindeyse, o zaman ne yokuş ne genişlik seni alt eder.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

“Universal Friendship” 🇮🇱

Resim
In today’s globalized world, where divisions based on nationality, religion, and ethnicity often define our interactions, it is crucial to remember the value of human connection beyond such limitations. The statement, “Every Israeli citizen and every person who carries a Jewish identity is my friend,” reflects a personal philosophy that transcends conventional societal boundaries. It advocates for inclusivity, understanding, and the acknowledgment that shared humanity should always come before divisions. At the heart of this belief is the idea that identity, whether national or religious, should not dictate the ability to form friendships or connections. Israel, as a nation, is often seen through a political and historical lens, yet every citizen, regardless of their background, is an individual deserving of respect and friendship. The same holds true for individuals who identify as Jewish. Across the world, Jewish communities have faced persecution, but their resilience and contribut...
Devamı

İntikamı Soğut

Resim
  Aç adamdan savaşçı falan olmaz. Kuru öfkeyle bir yere varamazsın. Önce karnını doyuracaksın, sonra kafanı kaldırıp hesap soracaksın. Para yoksa, hikayen eksik kalır. Paran varsa gücün var, paran varsa ağzından çıkan lafın bile ağır olur. Yoksa ne intikam alabilirsin, ne düşmanından öç. Bedavacı adamın kini de, öfkesi de yavan olur. Kuru gürültü işte, kim sallayacak? Bak açık konuşalım, bu işin sırrı ekonomi. Paran cepteyse hayat senin sahnen, intikamın da tadı var. Ama cebin delikse? Hangi düşman seni takacak? Karnını doyuramayan adamın planı mı olur? Bugün aç kalmamak için mücadele ederken, öç almaya vakti mi var? Abi, önce ekonomi, önce para. Paran varsa, o zaman anasından danasına kadar herkesin hesabını sorarsın. Ama yoksa, sadece kendi kendine söylenirsin. Boş adamın öfkesi duvara çarpar. Parayı buldun mu, işte o zaman sahneye çıkarsın. Sabredeceksin, vaktini bekleyeceksin. Para kazanırsan, güç seninle. Düşmanın kim, seni kim ezmeye kalktıysa, hepsi sırayla önüne gelir....
Devamı

Gece ve Adam

Resim
Bir rüyanın kıyısında bekleyen bir adamın hikâyesi bu. Ona ait olmayan rüyaların içinde kaybolmuş, döngüsü kırılmış bir dünyada, kahkahalarla dolu bir sahneye sırtını dönmüş biri… Cesurca özlemiş, hesapsızca yanmış, hatıraların ağırlığını omuzlarında taşımış. Gece, onun sırdaşıydı. Gökyüzüne çizdiği sessiz harfler, yıldızlara anlatılan hikâyeler gibi savrulurdu karanlıkta. Bazı geceler içinden geçen fısıltılar bir rüzgâra dönüşür, bazen de yalnızca bir sükût olup düşerdi dudağından. Kaybolmuş bir rüyanın izinde yürürken, aklının kıyısında tutmaya çalıştığı tek şey onun hatırasıydı. Bir parça aklında, çok parça içinde… İşte en çok da bu yüzden gecelere dargındı. Çünkü gece, içindekileri susturmazdı; aksine daha çok konuştururdu. Gözlerini kapattığında bile kaçamadığı bir yüz, her kapattığında biraz daha silinmesi gerekirken daha da belirginleşen bir siluet… İçine kazınmış bir hikâyenin en derin satırlarını, unutmamak için ezberlemişti adeta. Kahkahalar, mutlu insanların dünyasına aitti....
Devamı