Baba Yetmiş Yıl Yetecek Bir Özlem


Bazı yaralar vardır ki insan büyüdükçe daha da derinleşir. Babamın yokluğu, tam on dört yıldır her gün içimi aynı acıyla yakıyor. Beni hayatta ilk kez gerçekten büyüten, ilk kez kendimle baş başa bırakan bir eksiklik… Ve ardında yetmiş yıl yetecek kadar bir gönül açlığı bıraktı. Bu ne büyük bir cömertlik, baba…


Babam, beni her halimle tanırdı. Bazen ben susardım, o gözlerime bakar ve içimdekini görürdü. Gençlik yıllarımda bir aşkın altında ezilirken, bunu anladığını hissettiğimde şaşırmıştım. Söylememiştim, ama o biliyordu. Kalbimin, bir hayalin peşinde sürüklendiğini fark etmişti. Sessizce yanıma oturur, anlamsız konuşmalar yapar gibi görünürdü ama söylediklerinin her kelimesinde bir teselli gizliydi.


Bir keresinde, dalgın bir hâlde pencerenin önünde oturduğumu görüp yanıma gelmişti. Çayını yudumladıktan sonra bir süre sessiz kaldı. Sonra, “Kalbin yorulmuş gibi duruyor. Ama dinlenir, merak etme. Herkesin kalbi bir gün yorgun düşer” demişti. O zaman o sözlerin ne anlama geldiğini pek kavrayamamıştım. Ama bugün, onun her kelimesinin bana güç vermek için söylendiğini çok iyi anlıyorum.


Babamın tesellisi başkaydı. Çoğu zaman konuşmazdı bile. Ama oturup bir iki kelime ettiğinde, içimdeki fırtınalar hafiflerdi. O aşkın yüküyle savaşıp dururken, babam beni daha güçlü olmaya çağırıyordu. Kendime olan inancımı unuttuğum o günlerde, beni ayakta tutan da yine onun gölgesi olmuştu.


Bugün tam on dört yıl oldu. Babam artık yanımda değil, ama sesi hâlâ kulaklarımda. Hâlâ gözlerimi kapattığımda bana söylediği o sakin sözleri duyuyorum. Belki de babalık, böyle bir şeydir. Varlığıyla değil, bıraktığı izlerle yanında olmaya devam etmek…


Baba, sen gittin. Ama geride hepimizi ayakta tutan bir güç, yetmiş yıl yetecek bir gönül açlığı ve teselli bıraktın. Bugün seni daha iyi anlıyorum. Ne zaman bir aşk acısı çeksem, ne zaman kalbim yorulsa, hep senin varlığını hissediyorum. İyi ki bir tek seni sevdim, çünkü senin sevginden daha büyük bir sevgi görmedim.


Bu ne cömertlik baba… Bu nasıl bir miras… Seni çok özlüyorum.


 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

“Universal Friendship” 🇮🇱

Resim
In today’s globalized world, where divisions based on nationality, religion, and ethnicity often define our interactions, it is crucial to remember the value of human connection beyond such limitations. The statement, “Every Israeli citizen and every person who carries a Jewish identity is my friend,” reflects a personal philosophy that transcends conventional societal boundaries. It advocates for inclusivity, understanding, and the acknowledgment that shared humanity should always come before divisions. At the heart of this belief is the idea that identity, whether national or religious, should not dictate the ability to form friendships or connections. Israel, as a nation, is often seen through a political and historical lens, yet every citizen, regardless of their background, is an individual deserving of respect and friendship. The same holds true for individuals who identify as Jewish. Across the world, Jewish communities have faced persecution, but their resilience and contribut...
Devamı

İntikamı Soğut

Resim
  Aç adamdan savaşçı falan olmaz. Kuru öfkeyle bir yere varamazsın. Önce karnını doyuracaksın, sonra kafanı kaldırıp hesap soracaksın. Para yoksa, hikayen eksik kalır. Paran varsa gücün var, paran varsa ağzından çıkan lafın bile ağır olur. Yoksa ne intikam alabilirsin, ne düşmanından öç. Bedavacı adamın kini de, öfkesi de yavan olur. Kuru gürültü işte, kim sallayacak? Bak açık konuşalım, bu işin sırrı ekonomi. Paran cepteyse hayat senin sahnen, intikamın da tadı var. Ama cebin delikse? Hangi düşman seni takacak? Karnını doyuramayan adamın planı mı olur? Bugün aç kalmamak için mücadele ederken, öç almaya vakti mi var? Abi, önce ekonomi, önce para. Paran varsa, o zaman anasından danasına kadar herkesin hesabını sorarsın. Ama yoksa, sadece kendi kendine söylenirsin. Boş adamın öfkesi duvara çarpar. Parayı buldun mu, işte o zaman sahneye çıkarsın. Sabredeceksin, vaktini bekleyeceksin. Para kazanırsan, güç seninle. Düşmanın kim, seni kim ezmeye kalktıysa, hepsi sırayla önüne gelir....
Devamı

Gece ve Adam

Resim
Bir rüyanın kıyısında bekleyen bir adamın hikâyesi bu. Ona ait olmayan rüyaların içinde kaybolmuş, döngüsü kırılmış bir dünyada, kahkahalarla dolu bir sahneye sırtını dönmüş biri… Cesurca özlemiş, hesapsızca yanmış, hatıraların ağırlığını omuzlarında taşımış. Gece, onun sırdaşıydı. Gökyüzüne çizdiği sessiz harfler, yıldızlara anlatılan hikâyeler gibi savrulurdu karanlıkta. Bazı geceler içinden geçen fısıltılar bir rüzgâra dönüşür, bazen de yalnızca bir sükût olup düşerdi dudağından. Kaybolmuş bir rüyanın izinde yürürken, aklının kıyısında tutmaya çalıştığı tek şey onun hatırasıydı. Bir parça aklında, çok parça içinde… İşte en çok da bu yüzden gecelere dargındı. Çünkü gece, içindekileri susturmazdı; aksine daha çok konuştururdu. Gözlerini kapattığında bile kaçamadığı bir yüz, her kapattığında biraz daha silinmesi gerekirken daha da belirginleşen bir siluet… İçine kazınmış bir hikâyenin en derin satırlarını, unutmamak için ezberlemişti adeta. Kahkahalar, mutlu insanların dünyasına aitti....
Devamı