Genç Kal Yaşlanma


 İçindeki Maymunu Sustur!


Yaşlanmak mı? Yok ya, yaşlılık dediğin hikaye… İnsan aslında libidosuyla, egosuyla, içindeki şu kuduruk maymunla başa çıkmayı öğrenirse, yaşlılık diye bi şey kalmaz. Yoksa sen otur hâlâ 20 yaşındaki gibi hormonlarla boğuş, sonrasında gelsin tansiyon, şeker… “Abi ben eskiden aslan gibiydim,” de, millete anlat. Kimse dinlemez. İçindeki sanat, edebiyat aşkını körelt ki, maymunu sustur. Ha, zor mu? Eh, biraz…


Ama bak şunu söyleyeyim; bilimle uğraş. Gerçi kafan artık beton gibi olmuştur, kabul et. Etrafında dönüp dolaşan, senin gibi kafası kalınlarla debelenmektense otur, bi şeyler öğrenmeye çalış. “Anlamıyorum ya, çok karışık bunlar,” dersin belki ama olsun. Hiç anlamasan da dene, en azından başkalarının işine karışmayı bırakırsın.


Bi gün oturup “Ya ben ne yapıyorum hayatla?” diye düşündüğünde, ölüvermişsin. Bak oooohh, rahatlık! Dünya senden kurtulmuş, sen de kendinden. Gözünden solucan çıkmış, gündüzleri selam veriyor, ama sen hâlâ “O kimdi, bu ne dedi, şu ne yapacak?” derdindesin. Hadi be oradan, gözünü seveyim.


Şimdi bir sahne kurayım sana: Mahallenin köşesinde sıcak simit almış gelmiş biri. Sıcacık kokusu burnuna gelir ya, of! Etrafını dönüyorsun, simitle o konuşuyor, bilimle sen.


“-Abi sıcak simit aldım, yer miyiz?

-Yeriz tabii! Kaç tane aldın?

-5 tane aldım. Sohbetle katık ederiz, bi yandan da bilim konuşuruz.”


Ama konuşacağın bilim, Google’dan kopyala-yapıştır olmasın. Aç bi kitap, oku. Beyin ne kadar kireçlenmiş olsa da, illa ki bi şey kalır. Yoksa hâlâ “Şu ne yaptı? Şunun karısı kimdi? Aman o bana yan baktı,” diye, dedikodu kazanını karıştırmaya devam edersin.


Bunu yazarken bile düşünüyorum; insanlar oturup tartışıyor, hayatlarını harcıyor. Halbuki, kimsenin umrunda değilsin. Ölüp gittiğinde arkandan iki kişi “Hah kurtulduk!” diyecek. Gerisini zaten unuturlar. Sana düşen, kendi derdine yan, ama yanarken de biraz anlamaya çalış. Belki bu dünyadan anlamış olarak gidersin.


Edebiyat ve sanat demişken, bunlar seni yaşlılıktan bile daha çok yorabilir. Çünkü bak, sanat dediğin, içini kemirir. Aşk acısı gibidir; iliklerine işler, ama terk etmez. O yüzden, yaz, çiz, oku… En azından dünyayı daha iyi bir yer yapmaya çalışırken harcarsın enerjini, etrafındaki insan çöplerine değil.


O sıcak simidin susamları dökülürken “Yaşlanmak mı, o ne ki!” diye güleceksin. Belki de bilimle uğraşıp beynini diriltirken, etrafındaki plastik kafalara aldırmadan yoluna devam edersin. Unutma, yaşlılık korkulacak bir şey değil; saçma sapan şeylerle uğraşıp beynini daha da yaşlandırmak korkulacak şey.


Hadi, sıcak simit ve bilimin tadını çıkar. Ama susam dökme sağa sola bak hayattaki dalgana.!!!

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

“Universal Friendship” 🇮🇱

Resim
In today’s globalized world, where divisions based on nationality, religion, and ethnicity often define our interactions, it is crucial to remember the value of human connection beyond such limitations. The statement, “Every Israeli citizen and every person who carries a Jewish identity is my friend,” reflects a personal philosophy that transcends conventional societal boundaries. It advocates for inclusivity, understanding, and the acknowledgment that shared humanity should always come before divisions. At the heart of this belief is the idea that identity, whether national or religious, should not dictate the ability to form friendships or connections. Israel, as a nation, is often seen through a political and historical lens, yet every citizen, regardless of their background, is an individual deserving of respect and friendship. The same holds true for individuals who identify as Jewish. Across the world, Jewish communities have faced persecution, but their resilience and contribut...
Devamı

İntikamı Soğut

Resim
  Aç adamdan savaşçı falan olmaz. Kuru öfkeyle bir yere varamazsın. Önce karnını doyuracaksın, sonra kafanı kaldırıp hesap soracaksın. Para yoksa, hikayen eksik kalır. Paran varsa gücün var, paran varsa ağzından çıkan lafın bile ağır olur. Yoksa ne intikam alabilirsin, ne düşmanından öç. Bedavacı adamın kini de, öfkesi de yavan olur. Kuru gürültü işte, kim sallayacak? Bak açık konuşalım, bu işin sırrı ekonomi. Paran cepteyse hayat senin sahnen, intikamın da tadı var. Ama cebin delikse? Hangi düşman seni takacak? Karnını doyuramayan adamın planı mı olur? Bugün aç kalmamak için mücadele ederken, öç almaya vakti mi var? Abi, önce ekonomi, önce para. Paran varsa, o zaman anasından danasına kadar herkesin hesabını sorarsın. Ama yoksa, sadece kendi kendine söylenirsin. Boş adamın öfkesi duvara çarpar. Parayı buldun mu, işte o zaman sahneye çıkarsın. Sabredeceksin, vaktini bekleyeceksin. Para kazanırsan, güç seninle. Düşmanın kim, seni kim ezmeye kalktıysa, hepsi sırayla önüne gelir....
Devamı

Gece ve Adam

Resim
Bir rüyanın kıyısında bekleyen bir adamın hikâyesi bu. Ona ait olmayan rüyaların içinde kaybolmuş, döngüsü kırılmış bir dünyada, kahkahalarla dolu bir sahneye sırtını dönmüş biri… Cesurca özlemiş, hesapsızca yanmış, hatıraların ağırlığını omuzlarında taşımış. Gece, onun sırdaşıydı. Gökyüzüne çizdiği sessiz harfler, yıldızlara anlatılan hikâyeler gibi savrulurdu karanlıkta. Bazı geceler içinden geçen fısıltılar bir rüzgâra dönüşür, bazen de yalnızca bir sükût olup düşerdi dudağından. Kaybolmuş bir rüyanın izinde yürürken, aklının kıyısında tutmaya çalıştığı tek şey onun hatırasıydı. Bir parça aklında, çok parça içinde… İşte en çok da bu yüzden gecelere dargındı. Çünkü gece, içindekileri susturmazdı; aksine daha çok konuştururdu. Gözlerini kapattığında bile kaçamadığı bir yüz, her kapattığında biraz daha silinmesi gerekirken daha da belirginleşen bir siluet… İçine kazınmış bir hikâyenin en derin satırlarını, unutmamak için ezberlemişti adeta. Kahkahalar, mutlu insanların dünyasına aitti....
Devamı