Okan Bent Önok - Makaleler

  Bir ağacın altında oturuyorum. Kökleri toprağa gömülü, dalları gökyüzüne uzanmış. Yanımdan geçen bir karınca var, muhtemelen yuvasına bir şeyler taşıyor. Bir serçe cıvıldıyor. Şimdi kalkıp bunların öyküsünü yazsam, ne değişir? Sikindirik bir anlatının içine doğanın sıradan akışını sığdırmaya çalışmak, insanın en büyük yanılgısı. İnsan dediğin, kendini anlatmadan duramaz. Bir şeyler yaşar, sonra ona anlam yükler, sonra da kendi uydurduğu bu anlamın peşine düşer. Ama hakikatin içinde öykü diye bir şey yok. Ne bir ağaç kendini bir kahraman olarak görür, ne bir kuş macera peşinde koşar. Bir derenin akması, bir yaprağın düşmesi, bir insanın yaşaması… Hepsi doğanın içinde rastgele bir an. Ama yok, illa ki kendimize hikâyeler yazacağız. Kimi kahraman olacak, kimi kurban, kimi âşık, kimi de bilge. Ama işin gerçeği şu: Sikindirik öyküler uydurmaktan başka bir şey yapmıyoruz. Hayat dediğimiz şey, birkaç paragraf süren bir yanılgı. Çünkü doğanın içinde hiç kimse bir romanın başkahramanı...

Bir rüyanın kıyısında bekleyen bir adamın hikâyesi bu. Ona ait olmayan rüyaların içinde kaybolmuş, döngüsü kırılmış bir dünyada, kahkahalarla dolu bir sahneye sırtını dönmüş biri… Cesurca özlemiş, hesapsızca yanmış, hatıraların ağırlığını omuzlarında taşımış. Gece, onun sırdaşıydı. Gökyüzüne çizdiği sessiz harfler, yıldızlara anlatılan hikâyeler gibi savrulurdu karanlıkta. Bazı geceler içinden geçen fısıltılar bir rüzgâra dönüşür, bazen de yalnızca bir sükût olup düşerdi dudağından. Kaybolmuş bir rüyanın izinde yürürken, aklının kıyısında tutmaya çalıştığı tek şey onun hatırasıydı. Bir parça aklında, çok parça içinde… İşte en çok da bu yüzden gecelere dargındı. Çünkü gece, içindekileri susturmazdı; aksine daha çok konuştururdu. Gözlerini kapattığında bile kaçamadığı bir yüz, her kapattığında biraz daha silinmesi gerekirken daha da belirginleşen bir siluet… İçine kazınmış bir hikâyenin en derin satırlarını, unutmamak için ezberlemişti adeta. Kahkahalar, mutlu insanların dünyasına aitti....

Ekrem İmamoğlu’nu cumhurbaşkanı yapacağız! Çünkü o halkın içinden biri, dürüst, çalışkan, adaletli ve memleket sevdalısı… İstanbul’da ortaya koyduğu yönetim anlayışıyla, şeffaflığıyla, halka dokunan projeleriyle, adil ve eşit hizmet anlayışıyla herkesin gönlünü kazandı. Bugün İstanbul’da başardıklarını, yarın tüm Türkiye’ye taşımak için yola çıkıyoruz. Biz Ekrem İmamoğlu’ndan tarafız, çünkü onun yolu halkın yolu, milletin yolu, demokrasi ve adalet yolu! Halkın Adamı, Milletin Umudu! Ekrem İmamoğlu, siyaseti koltuk için değil, hizmet için yapan birisi. O, her kesimden insanı dinleyen, dertleriyle dertlenen, çözüm üretmek için çalışan bir yönetici. İstanbul’da israf düzenine son verdi, belediyenin kaynaklarını halk için harcadı. Yoksullara destek oldu, gençlere burs verdi, annelere ücretsiz ulaşım sağladı, kentte yaşam kalitesini artırmak için gece gündüz demeden çalıştı. İşte biz de tam bu yüzden diyoruz ki: Ekrem İmamoğlu’nun sadece İstanbul’a değil, Türkiye’ye de ihtiyacı var! Bugün y...

 Her şey değişir. Yasalar da değişir. Hem de bilimsel olarak bile değişir. Zaten dünya dediğin şey, bir devinim hâli. Hiçbir şey sabit değil. İnsan değişir, toplum değişir, fikirler değişir. Buna bağlı olarak yasalar da değişir. Siktir edin yasaları, insan dediğin her çağda kendi doğrusunu yaratır. Şimdi bak, vicdan dediğin şey var ya, o hem bilimsel bir gerçek hem de yasal bir kavramdır. Yani hem psikolojiyle hem hukukla ilgilidir. Vicdan, beynin belli noktalarında oluşan bir his, bir muhakeme süreci. Nöronlar çalışır, empati kurarsın, birini üzersen pişmanlık hissedersin. Bilim bunu inceler. Ama aynı zamanda vicdan, yasalar içinde de bir ölçüdür. Mahkemede hâkim, birine ceza verirken “vicdanen” de bir karar verir. İşte burada bilimle yasa iç içedir. Bunun gibi, dinler dediğin şey de tamamen siyasaldır. Tarihte hangisine bakarsan bak, hepsi belli bir düzen kurmak, belli bir yönetimi sağlamak için ortaya çıkmıştır. Devletler dini kullanmış, toplumları yönetmiştir. Hatta bazı yasala...