Mübeccel


Kim nasıl tanıyorsa öyleyim işte! Kimisi “deli” der, kimisi “asi”… Kimine göre kural tanımaz, kimine göre gereksiz inatçıyım. Ama ben sadece kendimim be kardeş! Sağ tarafımda deniz, solumda rüzgar… Bir yanım dingin, bir yanım fırtına!


Deniz gibi hırçınım bazen, çarparım kayalıklara, köpürürüm, taşarım. Ama sonra ne mi olur? Yine durulurum. Çünkü öğrenmişimdir hayatta her şeyin bir dengesi olduğunu. Rüzgar gibi eserim bazen, savururum her şeyi, değiştiririm yönleri. Bazen tatlı bir meltem gibi okşarım yüzünü hayatın, bazen sert bir poyraz gibi titretirim içini. Ama sonuç? Hep devam ederim.


Sonra bir de Mübeccel vardır… Ah ulan Mübeccel! Şu çok bilmiş, düz mantık Mübeccel! Hayatın formüllerle çözüldüğüne inanan, düz çizgiden şaşmayan, her şeyin bir nedeni ve sonucu olduğunu sanan Mübeccel! “Deniz mi? Dalgalanır da durulur da,” der. “Rüzgar mı? Eser de diner de,” der. Ama anlamaz Mübeccel! Deniz sadece su değil, rüzgar sadece hava değil! Bunlar ruhu olan şeylerdir, tıpkı benim gibi!


Mübeccel hep hesap kitap peşinde, aklı kalıplara sıkışmış. “Senin bu hallerin mantıksız” der, ama ben ona güler geçerim. Çünkü Mübeccel bilmez ki bazı insanlar denizin dibine vurur ama boğulmaz, rüzgarın önüne katılır ama savrulmaz!


Hayatta herkes bir şeylere tapar. Kimi paraya, kimi makama, kimi üç beş alkışa. Ama ben? Ben sadece rüzgara sırtımı dayarım, denizin sesine kulak veririm. Çünkü bilirim ki bunlar yalan söylemez. İnsanlar gibi sahte sözleri, çıkar hesaplarını bilmezler. Rüzgar savurur gereksiz olanı, deniz temizler kirleri… İşte bu yüzden ikisi de benim tarafımda!


Ve Mübeccel… Ah ulan Mübeccel! Sen hâlâ hesap yap, mantık ara, düz çizgiler çiz hayatın üstüne. Ama bil ki bazı yollar eğri büğrü olur, bazı insanlar da dümdüz yolda yürümektense rüzgara karşı koşmayı sever! Benim gibi…


 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

“Universal Friendship” 🇮🇱

Resim
In today’s globalized world, where divisions based on nationality, religion, and ethnicity often define our interactions, it is crucial to remember the value of human connection beyond such limitations. The statement, “Every Israeli citizen and every person who carries a Jewish identity is my friend,” reflects a personal philosophy that transcends conventional societal boundaries. It advocates for inclusivity, understanding, and the acknowledgment that shared humanity should always come before divisions. At the heart of this belief is the idea that identity, whether national or religious, should not dictate the ability to form friendships or connections. Israel, as a nation, is often seen through a political and historical lens, yet every citizen, regardless of their background, is an individual deserving of respect and friendship. The same holds true for individuals who identify as Jewish. Across the world, Jewish communities have faced persecution, but their resilience and contribut...
Devamı

İntikamı Soğut

Resim
  Aç adamdan savaşçı falan olmaz. Kuru öfkeyle bir yere varamazsın. Önce karnını doyuracaksın, sonra kafanı kaldırıp hesap soracaksın. Para yoksa, hikayen eksik kalır. Paran varsa gücün var, paran varsa ağzından çıkan lafın bile ağır olur. Yoksa ne intikam alabilirsin, ne düşmanından öç. Bedavacı adamın kini de, öfkesi de yavan olur. Kuru gürültü işte, kim sallayacak? Bak açık konuşalım, bu işin sırrı ekonomi. Paran cepteyse hayat senin sahnen, intikamın da tadı var. Ama cebin delikse? Hangi düşman seni takacak? Karnını doyuramayan adamın planı mı olur? Bugün aç kalmamak için mücadele ederken, öç almaya vakti mi var? Abi, önce ekonomi, önce para. Paran varsa, o zaman anasından danasına kadar herkesin hesabını sorarsın. Ama yoksa, sadece kendi kendine söylenirsin. Boş adamın öfkesi duvara çarpar. Parayı buldun mu, işte o zaman sahneye çıkarsın. Sabredeceksin, vaktini bekleyeceksin. Para kazanırsan, güç seninle. Düşmanın kim, seni kim ezmeye kalktıysa, hepsi sırayla önüne gelir....
Devamı

Gece ve Adam

Resim
Bir rüyanın kıyısında bekleyen bir adamın hikâyesi bu. Ona ait olmayan rüyaların içinde kaybolmuş, döngüsü kırılmış bir dünyada, kahkahalarla dolu bir sahneye sırtını dönmüş biri… Cesurca özlemiş, hesapsızca yanmış, hatıraların ağırlığını omuzlarında taşımış. Gece, onun sırdaşıydı. Gökyüzüne çizdiği sessiz harfler, yıldızlara anlatılan hikâyeler gibi savrulurdu karanlıkta. Bazı geceler içinden geçen fısıltılar bir rüzgâra dönüşür, bazen de yalnızca bir sükût olup düşerdi dudağından. Kaybolmuş bir rüyanın izinde yürürken, aklının kıyısında tutmaya çalıştığı tek şey onun hatırasıydı. Bir parça aklında, çok parça içinde… İşte en çok da bu yüzden gecelere dargındı. Çünkü gece, içindekileri susturmazdı; aksine daha çok konuştururdu. Gözlerini kapattığında bile kaçamadığı bir yüz, her kapattığında biraz daha silinmesi gerekirken daha da belirginleşen bir siluet… İçine kazınmış bir hikâyenin en derin satırlarını, unutmamak için ezberlemişti adeta. Kahkahalar, mutlu insanların dünyasına aitti....
Devamı